anlatmak istediğini anlatamamak

çok iğrenç bir durumdur. kafanda çok sağlam şeyler vardır ama doğru kelimeler aklına gelmediği veya anlatmaya çalıştığın kişi kıt kafalı olduğundan hedefine ulaşamaz kudurursun. evlat acısı amk

evet sağlam düşünceler fikirler görüşler, bazen yaşanmışlıklar ya da birlikte yaşanılmışlar. bi çıksa belki hayatını değiştirecek kelimeler, cümleler. ama içine atmaya kabullenmeye alışmışsındır, faaliyet olarak karşı gelemiyosundur. düşünmek saatlerini alır ama ölümsüzleştirmeye kalktığında aklından uçar gider. bazen kalem elinde boş kağıda baka baka zorlarsın kendini. o zaman da ne söylemek istediysen bir bölü zibilyon saniyede sağdan sola geçip gider. bi kelime yakalayamazsın. pes ettin. kaldığı yerden devam ettin. pek haşır neşir olmadığım ama fikirlerine kendimden çok saygı duyduğum bi arkadaşımın sözüyle bitirmek istiyorum. paragraflar yazacakken vazgeçmek, ölümdür.

aha da ben. hangi konu olursa olsun çoğu şeyi anlatamıyorum. hayır biri anladım felan diyince de bi garip oluyo. genelde kimse anlamaz beni.

eğer konu anlaşılmadıysa o benim anlatamamdan değil karşı tarafın anlamamasından kaynaklanır.hitabetime, anlatışıma güvenirim.hatta tabu oyununda hiç yenilmedim şu ana kadar.

belki instagramda gören vardır. şöyle yazıyordu "üzgünken hani sorarlar ya 'ne oldu neyin var' diye. sende tek kelime edecek olsan ağlayacağını bilirsin hani susup tek kelime edemezsin. sonra ısrar ettiğinde ağlamaya başlarsın." iste böyle tam olarak.

(bkz: izah edememek )

harfler yanyana gelip kelime oluşturmaz,ses tellerin titrer ama sesin çıkmaz,bu noktaya ben yoruldum hayat gelme üstüme noktası diyoruz.

komik şeyleri asla komik anlatamıyorum bu bir tür lanet olabilir.

bazen bazı ortamlarda anlatamayip cümlenin yanlış tarafa ceklidigi cok oluyor

ya bak bu ben. başlıyorum konuşmaya. fikirler gırla, akıyor çeşme mübarek. sonra ben anlattıkça yeni bir şey geliyor aklıma. bir tane daha, bir tane daha derken bir bakıyorum ne ben anlamışım dediğimden ne karşımdaki. sonra oldu mu kafada sana onlarca soru işareti...

ya ben kendimi anlatamıyorum, ya da insanlar anlamayacak kadar mal dedirten durum. Ama düşünüyorum ki ilk durum daha ağır basıyor galiba, ne zaman bir şey anlatsam karşımdaki anladım dese de anlatamadım ben ya havalarına giriyorum.

ne oluyorsa düğümlenip kalıyor bir şeyler. ben çok yoruldum artık bu durup dururken gözlerin dolması olayından.

Arkadaşlar sizin tam olarak ne anlattığınız önemli değil karşınızdaki insanın sizin söylediğiniz şeylerin ne kadarını anladığı önemli

Anlatmak istediğiniz şeyi anlatamamanızın en büyük nedeni içinize attıklarınızdır.İkili ilişkilerinizde çok fazla alttan alıp tepki göstermeyip içinize atıyorsunuz sonra bu içinize attıklarınız birikip dağ oluyor.Gün geliyor o kadar saçma bir yerden patlıyorsunuz ki insanlar içinize attıklarınızı görmüyor o an tepki verdiğiniz şeyle sizi yargılıyorlar.Buda sizi daha çok öfkelendiriyor ve haksız damgası yiyorsunuz.Bunun için insanlarla ikili diyaloglarınızda içinize atmak yerine o an tavrınızı gösterin ki daha sonra aynı olay yaşandığında ben seni uyarmıştım diyebilesiniz.

anlatmak istemedim anlamadınız!

Anlamak isteyen her şekilde anlar, kendinizi yoruyorsanız değeriniz yoktur. Emin olun isteseydi çok güzel anlardı karşınızdaki

Bu başlığa entiri yazmaya çalışırken yaşadığım durumdur; yazıp yazıp sildim, eğer göndermişsem bunu silmemişim demektir. Ayrıca insanların susma sebeplerinden biridir bu..

Kelimeler yetmiyor bazen anlatmaya. Onları anlatacak kelimeleri toplayamıyorum, peki ne yapıyorum? Anlatmayla uğraşmıyorum. Çünkü ne dersem konu farklı yöne çıkıyor.